6 σημεία για την ιδανική χρήση της σόγιας στην διατροφή των χοιριδίων

Η σόγια αποτελεί μια προφανή επιλογή για την διατροφή των χοίρων. Ωστόσο, η χρήση της στην διατροφή των χοιριδίων μπορεί να χρειαστεί προσοχή.

Η σόγια αποτελεί μια από τις πλέον οικονομικές πηγές πρωτεΐνης για την διατροφή των χοίρων όσο και αν ανέβουν οι τιμές των πρώτων υλών. Οι σπόροι της σόγιας καλλιεργούνται για την υψηλή περιεκτι­κότητα τους σε λάδι ακριβώς επειδή η πρωτεΐνη τους είναι άριστης ποιότητας και γιατί συμπληρώνουν τnν πρωτεΐνη από τα δημητριακά σε τέτοιο βαθμό ώστε το μείγμα να θεωρείται ιδανικό για τnν διατροφή των χοίρων.

Ωστόσο n σόγια όπως και οι περισσότερες πρώτες ύλες εμφανίζει περιορισμούς στnν χρήση τnς. Το σημαντικότερο πρόβλημα αποτελεί ο μεγάλος αριθμός αντιδιαιτητικών παραγόντων οι οποίοι μειώνουν τnν πεπτικότητα και τελικά τnν ανάπτυξη, την παραγωγικότητα και το κέρδος ακόμα και όταν η σόγια χρησιμοποιεται σε σιτηρέσια πάχυνσης. Οι αντιδιοιτητικο αυτο( παράγοντες δεν εξουδετερώνονται εύκολα πάρα μόνο αν n σόγια υποστεί θερμική επεξεργασία δυστυχώς όμως η υψηλή θερμική επεξεργασία μπορεί να υποβαθμίσει τις πρωτεΐνες γεγονός που αναιρεί τον αρχικό σκοπό της εφαρμογής τnς Οι ιδανικές λοιπόν συνθήκες επεξεργασίας είναι το προαπαιτούμενο για τnν σωστή ισορροπία μεταξύ τnς ποιότητος των πρωτεϊνών και της εξουδετέρωσης των αντιδιοιτιτικών παραγόντων.

Οι συγκεκριμένοι αντιδιαιτητικοί παράγοντες εμφανίζουν αρνητική επίδραση στα χοιρίδια και συγκεκριμένα σε αυτά που βρίσκονται στο στάδιο του απογαλακτισμού. Σε αυτήν τnν περίπτωση n κατάσταση περιπλέκεται. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι οι κατά τα αλλά χρήσιμες πρωτεΐνες της σόγιας προκαλούν αλλεργική αντίδραση στο ανοσοποιητικό σύστημα του εντέρου σαν να υπήρχε εισβολή παθογόνων μικροοργανισμών. Αυτή η αντίδραση οδηγεί σε φλεγμονή και διάρροια. Συχνά η φλεγμονή καταστρέφει την εσωτερική στοιβάδα του εντέρου με αποτέλεσμα να διευκολύνει την προσκόλληση των παθογόνων και την απορρόφηση των τοξινών που εκκρίνουν. Αν και το φαινόμενο δεν διαρκεί για πάνω από μια εβδομάδα έως ότου το ανοσοποιητικό σύστημα αποκτήσει «ανοσία η ζημία που έχει προκληθεί είναι μόνιμη και πολυδιάστατη σε περίπτωση που υπάρχει επιμόλυνση με παθογόνα βακτήρια, γεγονός που συμβαίνει τις περισσότερες φορές.

Οι συγκεκριμένοι αντιδιαιτητικοί παράγοντες εμφανίζουν αρνητική επίδραση στα χοιρίδια και συγκεκριμένα σε αυτά που βρίσκονται στο στάδιο του απογαλακτισμού. Σε αυτήν την περίπτωση η κατάσταση περιπλέκεται. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι οι κατά τα αλλά χρήσιμες πρωτεΐνες της σόγιας προκαλούν αλλεργική αντίδραση στο ανοσοποιητικό σύστημα του εντέρου σαν να υπήρχε εισβολή παθογόνων μικροοργανισμών. Αυτή η αντίδραση οδηγεί σε φλεγμονή και διάρροια.
Συχνά, η φλεγμονή καταστρέφει την εσωτερική στοιβάδα του εντέρου με αποτέλεσμα να διευκολύνει την προσκόλληση των παθογόνων και την απορρόφηση των τοξινών που εκκρίνουν. Αν και το φαινόμενο δεν διαρκεί για πάνω από μια εβδομάδα, έως ότου το ανοσοποιητικό σύστημα αποκτήσει «ανοσία», η ζημία που έχει προκληθεί είναι μόνιμη και πολυδιάστατη σε περίπτωση που υπάρχει επιμόλυνση με παθογόνα βακτήρια, γεγονός που συμβαίνει τις περισσότερες φορές.

Δύο σχολές προσέγγισης του προβλήματος

Για την αντιμετώπιση του παραπάνω προβλήματος έχουν αναπτυχθεί δύο σχολές. Η πρώτη προτείνει την εισαγωγή πρωτεϊνών σόγιας αμέσως μετά τον απογαλακτισμό (με δεδομένο ότι τα χοιρίδια είχαν καθόλου ή ελάχιστη επαφή με το φύραμα εθισμού πριν τον απογαλακτισμό). Αν και μετά τον απογαλακτισμό η εισαγωγή πρωτεϊνών σόγιας συνίσταται να γίνεται σταδιακά, η συγκεκριμένη μέθοδος απαιτεί την παρουσία περίπου 10% σογιάλευρου στο πρώτο φύραμα απογαλακτισμού, αυξάνοντας στο 15% στο δεύτερο και αντίστοιχα στο επόμενο. Αυτή η προσέγγιση απαιτεί τη κατανάλωση μεγάλης ποσότητας τροφής ώστε να διασφαλίσει τον ελάχιστο αντίκτυπο αφού η αρνητική επίδραση των πρωτεϊνών της σόγιας τείνει να είναι μεγαλύτερη όταν η πρόσληψη τροφής είναι κατώτερη των αναγκών συντήρησης.

Σταδιακή προσαρμογή

Μια πιο ήπια προσέγγιση στο ίδιο πρόβλημα προτείνει την απουσία οποιουδήποτε προϊόντος σόγιας στο πρώτο φύραμα απογαλακτισμού, ακολουθούμενο από ένα δεύτερο φύραμα στο οποίο οι πρωτεΐνες σόγιας θα συμπεριλαμβάνονται σε χαμηλά επίπεδα και σε επεξεργασμένη μορφή (κάποιο ισοδύναμο πρωτεΐνηςσόγιας το οποίο και δεν περιέχει αντιδιαιτητικούς παράγοντες). Το κλειδί σε αυτήν την διαδικασία είναι η σταδιακή προσαρμογή, αλλά η βασική διαφορά είναι η «αποσύνδεση» του stress απογαλακτισμού από το πρόβλημα της αλλεργικής αντίδρασης από την πρωτεΐνη της σόγιας. Αρκετά συχνά αυτά τα δύο προβλήματα αντιμετωπίζονται εσφαλμένα ως ένα, ανεξάρτητα από το πόσο στενά σχετίζονται. Η δεύτερη προσέγγιση που περιγράφηκε παραπάνω, είναι κατάλληλη για φάρμες με προβλήματα υγείας στις οποίες τα αποτελεσματικά σιτηρέσια είναι υπερβολικά ακριβά και επομένως λιγότερο ελκυστικά στην αγορά.

Διάγραμμα 1

ΕΠΙΔΡΑΣΗ ΤΗΣ ΔΡΑΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ ΤΩΝ ΠΑΡΕΜΠΟΔΙΣΤΩΝ ΘΡΥΨΙΝΗΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΩΝ ΧΟΙΡΙΔΙΩΝ

Για την ελαχιστοποίηση της αλλεργικής αντίδρασης, οι τροφές απογαλακτισμού θα πρέπει να είναι όσο πιο εύγεστες και εύπεπτες γίνεται. Οι ανοσογλοβουλίνες (από το πλάσμα αίματος ή τα ανοσοποιημένα αυγά), το ιχθυάλευρο και τα ψημένα δημητριακά βοηθούν επίσης στην αύξηση της πρόσληψης τροφής από νεαρή ηλικία. Επιπλέον, οι τροφές χοιριδίων πρέπει πάντα να εμπεριέχουν τους κατάλληλους αντιμικροβιακούς παράγοντες (όχι απαραίτητα τα αντιβιοτικά που πλέον απαγορεύονται σε αρκετές χώρες)

Η δεύτερη τροφή απογαλακτισμού πρέπει να περιέχει την μισή ποσότητα των πρώτων υλών που χρησιμοποιήθηκαν στην πρώτη. Η διαφορά πρέπει να εντοπίζεται στην χρήση σογιάλευρου (το σογιάλευρο 48% λειτουργεί καλύτερα στην συγκεκριμένη περίπτωση αφού περιέχει λιγότερες ινώδεις από το 44%). Συμπερίληψη σογιάλευρου σε ποσοστό περίπου 10% θα προσφέρει την απαιτούμενη ισορροπία σε πρωτεΐνη από σόγια. Με αυτόν τον τρόπο, το επίπεδο των αντιδιαιτητικών παραγόντων ακολουθεί μια σταδιακή αύξηση στα φυράματα μετά τον απογαλακτισμό όσο το πεπτικό σύστημα ωριμάζει, ενώ το ανοσοποιητικό σύστημα έχει τον απαιτούμενο χρόνο για να αντιμετωπίσει την αλλεργική αντίδραση.

Στην τρίτη τροφή, και σε οποιαδήποτε τροφή που μπορεί να την ακολουθεί, το σογιάλευρο αποτελεί την βασική πηγή πρωτεΐνης ώστε το κόστος να παραμείνει χαμηλό.

Όταν οι παραπάνω κατευθυντήριες γραμμές ακολουθούνται και παράλληλα υπάρχει ικανοποιητική πρόσληψη τροφής, τότε η αλλεργική αντίδραση θα περάσει χωρίς εμφανή συμπτώματα για τα χοιρίδια ελαχιστοποιώντας τις συνέπειες από τους αντιδιαιτιτικούς παράγοντες στην πιο κρίσιμη ηλικία. Μολονότι υπάρχουν και άλλες πηγές πρωτεΐνης σόγιας, η εμπειρία έχει δείξει ότι οι παραπάνω πρώτες ύλες προσφέρουν την απαιτούμενη ισορροπία μεταξύ κόστους, ποιότητας και επίδοσής στο σύγχρονο ανταγωνιστικό περιβάλλον.

Πηγή: Ioannis Mavromichalis, Feed International, November-December 2012